Το Ελληνικό τραγούδι θρηνεί και μαζί του όλη η Ελλάδα, την απώλεια ενός εκ των τελευταίων αν όχι του τελευταίου Έλληνα “Μεγάλου” Τραγουδιστή, ενός Τζέντλεμαν. Σε όλα.
Ένας θρύλος του Ελληνικού τραγουδιού, “έφυγε” από ανακοπή καρδιάς. Νοσηλευόταν στο 251 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας όπου και άφησε την τελευταία του πνοή.
Ο Τόλης Βοσκόπουλος νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα στην εντατική του ΓΝΑ με σοβαρά προβλήματα υγείας.
Ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες τραγουδιστές
Ο Τόλης Βοσκόπουλος υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους τραγουδιστές στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, και μακράν ο πιο εμπορικός. Όταν πρωτοξεκίνησε στο τραγούδι λόγω του στυλ, του στησίματος του στο πάλκο, και του τρόπου ερμηνείας και ντυσίματος, οι φανατικοί θαυμαστές του τον αποκαλούσαν Πρίγκιπα. Ένας καλλιτέχνης που έχει φανατικούς θαυμαστές, και όπως λένε χαρακτηριστικά: “τον Βοσκόπουλο ή θα τον λατρεύεις ή δεν θα τον ακούς καθόλου“.
Ο Τόλης Βοσκόπουλος βρισκόταν στην κορυφή του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού για δεκαετίες, γεγονός που οδήγησε τον εξίσου μεγάλο καλλιτέχνη και στιχουργό σε πολλές επιτυχίες του Γιάννη Πάριο να δηλώσει: “ο μόνος σταρ που έχει η Ελλάδα είναι ο Τόλης“.
Ο Γιώργος Ζαμπέτας στην αυτοβιογραφία του σημειώνει: “Ο Τόλης είναι γεννημένος θεατρίνος. Ανεβαίνει στην πίστα και την καταπίνει όλη. Γιατί η πίστα όταν ανεβαίνεις σου λέει: φάε με για θα σε φάω. Να ξηγιόμαστε. Μεγάλος εργάτης ο Βοσκόπουλος, ο μεγαλύτερος“.
Κατά περιόδους έχει γράψει τραγούδια τόσο σε στίχο όσο και μουσική που έχει συμπεριλάβει σε προσωπικούς του δίσκους ή τα έχουν ερμηνεύσει άλλοι καλλιτέχνες, με πιο γνωστό το ντουέτο του με τη Μαρινέλλα Εγώ κι εσύ το 1974 το οποίο έκανε ρεκόρ πωλήσεων και τραγουδιέται μέχρι και σήμερα.
Γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου του 1940 στον Πειραιά (Κοκκινιά). Είναι το δωδέκατο παιδί της οικογένειας Βοσκόπουλου (είχε 11 αδελφές). Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1958, σε ηλικία 18 ετών σε σκηνοθεσία Θάνου Τράγκα, και πέντε χρόνια αργότερα, το 1963, έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο. Μπήκε στη δισκογραφία με το τραγούδι Βήμα-βήμα του αξέχαστου μουσικοσυνθέτη Λυκούργου Μαρκέα. Η καθιέρωσή του στο πεντάγραμμο ήρθε με την Άγωνία τη σημαδιακή χρονιά του 1968 (σύνθεση Γιώργου Ζαμπέτα) που μέσα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα ξεπέρασε τις 300.000 πωλήσεις, ένα άπιαστο νούμερο για εκείνη την εποχή.
Έχει ένα εντυπωσιακό φάσμα συνεργασιών, ερμηνεύοντας τραγούδια του Γιώργου Ζαμπέτα, του Μίμη Πλέσσα, του Άκη Πάνου, του Θανάση Πολυκανδριώτη, του Μάριου Τόκα, του Γιάννη Πάριου, του Γιώργου Κατσαρού, του Κώστα Βίρβου, του Φοίβου και πολλών άλλων.
Στην ιστορία έχει μείνει η συνεργασία του με τον Στράτο Διονυσίου. Μάλιστα όταν οι 2 καλλιτέχνες τραγουδούσαν στη Θεσσαλονίκη ένα απόγευμα αποφάσισαν να πάνε να παίξουν μπιλιάρδο. Η αγάπη του κόσμου για τα λαϊκά είδωλα ήταν τόσο μεγάλη που μέσα σε λίγη ώρα έξω από τη καφετέρια είχαν μαζευτεί χιλιάδες θαυμαστές με αποτέλεσμα να χρειαστεί η συνδρομή της αστυνομίας προκειμένου να μπορέσουν να βγούν από το μαγαζί.
Για παραπάνω από 35 χρόνια όλες του οι εμφανίσεις ήταν sold-out με τον Τόλη Βοσκόπουλο να αποθεώνεται από τους φανατικούς θαυμαστές. Τραγούδια – επιτυχίες όπως “Δυο καρδιές“, “Το φεγγάρι πάνωθέ μου“, “Μα εγώ αγαπώ μία“, “Και εσύ θα φύγεις“, “Γλυκά πονούσε το μαχαίρι“, “Οι άντρες δε μιλούν πολύ“, “Άιντε στην υγειά της“, “Αδέλφια μου, αλήτες, πουλιά“, “Ανεπανάληπτος“, “Πριν χαθεί το όνειρο μας“, “Της Χελιδονούς το ρέμα“, “Τσιγγάνα για χατίρι σου“, “Ψύλλοι στα αφτιά μου“, “Μου χρωστάει μια αγάπη η ζωή” και πόσα άλλα, όλα αγαπημένα, ακόμα και από κείνους που δεν λάτρεψαν το Βοσκόπουλο.
Τη δεκαετία του 1980 ο Τόλης Βοσκόπουλος θα καθιερωθεί ως Πρίγκιπας του Ελληνικού τραγουδιού με φανατικούς θαυμαστές που κάνουν κάθε δίσκο του χρυσό και πλατινένιο ενώ παράλληλα κάνουν κράτηση στα κέντρα που εμφανίζεται με το μήνα προκειμένου να εξασφαλίσουν προνομιακή θέση, κοντά στο είδωλο τους.
Ως Ηθοποιός
Πέρα από το πάλκο ο Τόλης Βοσκόπουλος ανέβηκε και στο θεατρικό σανίδι, ενώ έπαιξε και σε πολλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Έπαιξε με τους Βασίλη Αυλωνίτη, Βλαχοπούλου, Βασιλειάδου, Κώστα Χατζηχρήστο κ.ά. Από τις πιο μεγάλες επιτυχίες του ήταν τα μιούζικαλ: Οι εραστές του ονείρου (1972 μαζί με τη Ζωή Λάσκαρη), Τραγούδα θεατρίνε (1978 μαζί με τη Μαρία Αλιφέρη), Ήρθες σαν όνειρο (1998 μαζί με την Άντζελα Γκερέκου), όπου το θεατρικό σενάριο ήταν στηριγμένο στον τρόπο γνωριμίας τους.
Ένας Άνθρωπος που μάς πρόσφερε τόσο ωραίες στιγμές, τόσο αξέχαστες στιγμές…
Θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη, γιατί οι Άνθρωποι που μάς χαρίζουν στιγμές αξέχαστες, που μάς κάνουν να “μεγαλώσουμε” λίγο ψυχικά, να χαρούμε, να νιώσουμε συναισθήματα, οι Άνθρωποι που μάς προσφέρουν συναισθήματα δεν φεύγουν ποτέ…
Δεν είχαμε την τύχη να τον δούμε και να τον συναντήσουμε από κοντά, αλλά ξέρουμε ανθρώπους που τον είδαν…
Τελειώνουμε με τα λόγια μιας νέας και εξαίρετης ερμηνεύτριας, της Ηρούς Λεχουρίτη:
“Τόλης Βοσκόπουλος.
Μια ιστορία.
Μια εποχή.
Ένας κύριος με όλη τη σημασία της λέξης.
Ένας Τζέντλεμαν.
Η ζωή μπορεί να τελειώνει κάποια στιγμή.
Η αθανασία έγκειται σε ότι χτίσαμε σε ότι είπαμε σε ότι κάναμε σε ότι νιώσαμε σε ότι δώσαμε…
Καλό δρόμο στο φως.“
Ευχόμαστε λοιπόν κι εμείς Καλό Ταξίδι λουσμένο στο άπλετο Φως.
Στέλνουμε τα Θερμά μας Συλλυπητήρια στους οικείους του.
Το παρόν άρθρο άντλησε πληροφορίες από εδώ.